EEN GEBROKEN BEEN IN EEN HUIS MET TRAPPEN

EEN GEBROKEN BEEN IN EEN HUIS MET TRAPPEN
het verhaal van Annie Nessman

Een beenbreuk is altijd vervelend. Maar het is extra vervelend om er na de zware operatie alleen voor te staan. Je familie in Nederland. En jij in een Spaans huis met trappen. Wat doe je dan? Het verhaal van Annie Nessman (foto).

‘Aanvankelijk wilde ik het liefst gelijk naar huis vanuit het ziekenhuis. Je bent toch het liefste in je eigen omgeving. Maar dat was geen optie. Ik ben weduwe en woon alleen. Ik mocht nog niet op mijn been staan. En mijn zoon woont in Nederland.’ vertelt Annie, die zich voor een lastige keuze zag staan. Ze koos ervoor om in Anneke te revalideren.

‘Ik wist dat het een tijdelijke oplossing was, maar ik moest er toch even aan wennen. Maar ik zag ook in dat een verblijf in een verpleeghuis voor mij voordelen had. Hier kreeg ik vanaf het begin dagelijks fysiotherapie om zo snel mogelijk weer trap te kunnen lopen. Als dat kon, zou ik weer naar huis mogen. Ik ben erg blij met de professionele fysiotherapeute die me vanaf het begin begeleid heeft. ’

TIJD EN AANDACHT
Maar voor Annie ging het om meer dan alleen de medische zorg. Het persoonlijke contact heeft ze ook tijdens haar herstel als prettig ervaren ‘Mijn man is een aantal jaren geleden verpleegd in een ander verpleeghuis. Daar had ik weinig contact met het personeel. In Anneke viel het me op dat men niet alleen lief is voor de bewoners maar ook voor familie en vrienden die op bezoek komen. Er is tijd en aandacht voor iedereen. Voor mijn zoon in Nederland was het een grote geruststelling om te weten dat ik in goede handen was.’

‘Ondanks de goede zorg had ik maar één doel – hard oefenen en trainen om zo snel mogelijk naar huis te kunnen. Na twee maanden kon ik weer zelfstandig trappen lopen en mocht ik naar huis. Best spannend, om weer alleen te zijn en op jezelf aangewezen te zijn.’

EVEN RUSTIG AANDOEN
‘Nu kom ik normaal gesproken één keer per week bij Anneke langs voor fysiotherapie. Helaas ben ik onlangs weer gevallen en heb een wond op mijn scheenbeen. Mijn botbreuk is goed genezen, maar ik moet het even rustig aandoen. Maar ook nu heeft Anneke mij uit de brand geholpen. Als ik naar het ziekenhuis moet dan bestel ik het rolstoelbusje met chauffeur, zodat ik niet zelf hoef te rijden.’

Ouderen zijn extra kwetsbaar voor botbreuken. Ook verloopt het herstel langzamer en er is een grotere kans op complicaties. Daarom is het belangrijk om je te omringen met de juiste professionals, die je begeleiden in het revalidatieproces.

Kijk op www.anneke.es wat wij kunnen betekenen.